Turkije de vierde dag

Te veel indrukken overdag kunnen soms zorgen voor een te korte nachtrust. Maar zoals ze zeggen: “Elk nadeel heb zijn voordeel”. Hierdoor beluisterden we ook deze morgen de oproep tot gebed om 5u25. Toch wel een ervaring om dit te horen weergalmen door de stad, tot in de hotelkamer.

Na het ontbijt stonden de coördinatoren weer klaar voor een volgende vergadering. Het verdere verloop van deze week en het volgende bezoek (aan België in mei) werd besproken.

Daarna gingen we naar de Eti Boron Mijn in Emet. Colemaniet, daar gaat het om. Met dynamiet komen brokken los van dit mineraal. Deze worden behandeld en tenslotte blijft een wit poeder over, dat wordt gebruikt in o.a. de GSM en Computertechnologie. De kristallen voor het scherm worden hiermee verbeterd. We bezochten de fabriek met de nodige uitleg en gingen naar de groeve, waar we luisterden naar een deskundige mijningenieur. In de kantine van de fabriek aten we onze lunch. Misschien vallen we in herhaling, maar ook hier aten we voortreffelijk.

Nu kwam het bezoek aan de hamam. De vrouwen apart, de mannen apart. Ons vrijgezellenbal wordt hier vervangen door een bezoek aan een badhuis. Allerlei rituelen volgden elkaar op. Max was de bruidegom van dienst. Eerst werd hij in het zeer warme water gegooid. Daarna kreeg hij een persoonlijke wasbeurt (normaal verzorgd door de beste vriend), gevolgd door een rituele wasbeurt. Hij was duidelijk in zijn nopjes. Dat had hij niet verwacht. Tussendoor maakten de jongens elkaar nat, met afwisselend zeer warm maar ook soms zeer koud water. Na een uur, kregen we een handdoek om en koelden we af in een andere ruimte. Op het einde moesten we ons haasten, want het volgend onderdeel stond al op het programma. In een autokonvooi door de stad.

Onderdeel van het Turkse huwelijksgebruik is een tocht door de stad. De auto van de bruid is mooi versierd en sluit de karavaan af. Op een bepaald moment stopt iedereen en lopen enkele jongens naar de laatste auto en verhinderen deze om door te rijden. Ze blokkeren de weg. Pas nadat er geld bij komt kijken, wijken ze en kan de auto verder rijden. Fier toonde Jesper naderhand zijn 5 Turkse lira, die hij had verdiend. Al toeterend reden we verder en aan het hotel werd de auto opnieuw belaagd. De bruid wilde de auto niet verlaten. Indien er geen geld werd gegeven, zou de auto worden afgebroken. Symbolisch werd de antenne verwijderd en de spiegel naar binnen gedraaid. Pas na het nodige geld, kwam de bruid tevoorschijn. Ook nu weer een fotosessie met de prachtig uitgedoste bruid. De Turkse delegatie had dit georganiseerd. Het was geen echt huwelijk, maar alle onderdelen van de traditie werden op die manier wel beleefd. De mensen van de stad keken waarschijnlijk raar op. Een huwelijk? En wij weten daar niets van!

Nu volgden enkele minuten rust. De leerlingen zijn het al zo gewoon. Spontaan gingen ze naar de bar, waar ze zichzelf een tas thee inschonken. In Turkije drinken zij zowat bij elke gelegenheid en op elke moment thee.

Voor het avondeten hebben de leerlingen nog een puzzel gemaakt, met een afbeelding van hier. Onze Belgische vertegenwoordiging heeft het gehaald (Jesper, Kobe en Rabia, aangevuld met nog enkele andere leerlingen). Zij waren het snelst klaar.

Nog even eten en dan wachten we vol spanning op het avondprogramma, met een toneelstuk over bepaalde aspecten van hun huwelijkstradities. Wie het nu al leest. Nog even geduld voor de rest van het verhaal van vandaag.
Daar zijn we weer. Het was weer geweldig! Via allerlei toneeltjes kregen we opnieuw informatie over verschillende huwelijkstradities zoals de rol van de imam, een henna avond, het scheren van de baard van de toekomstige bruidegom, door de beste vriend. De meisjes en de vrouwelijke leerkrachten hadden mooie kleren aan en mochten samen dansen met de feestvierders op opzwepende muziek. Daarna kwamen gevaarlijk uitziende mannen een traditionele dans uitvoeren. Plots verschenen nog gevaarlijker uitziende jongeren, die na een poos hun gevoel voor ritme moesten volgen. Adembenemend waren Max en Kobe in de rol van gevaarlijke Ottomaanse krijgers. Een gebruikelijke fotosessie sloot deze mooie avond af. Er is weer bewezen dat leren ook plezierig kan zijn.