Omdat we als slogan hebben: "De Martinusschool onze thuis". We willen een thuis zijn voor onze leerlingen, voor al onze leerlingen.
Door grenzen te overschrijden (via een douane), ervaren onze leerlingen dat we één grote familie zijn. Wie een thuis wil zijn, moet tegelijkertijd ook iedereen de kans geven om de wereld te verkennen.
Hierdoor verdiepen de inzichten over de ander en daardoor ook over onszelf. Concreet zullen we tijdens het project nadenken over huwelijkstradities.
Traditie komt van het Latijnse woord trádere, dat overhandigen betekent. Een traditie is een gebruik of gewoonte, die van generatie op generatie wordt doorgegeven. Zo ontstaat stabiliteit. Soms zijn tradities echter verstikkend, vandaar dat ze op tijd en stond evolueren met de tijd. Het huwelijk is een institutie, een vaste manier van omgaan met elkaar. In een huwelijk weet men van elkaar wat wordt verwacht. De buitenwereld weet wat een huwelijk betekent (in al zijn schakeringen van samen-wonen, afhankelijk van plaats en tijd). Huwelijkstradities zijn dus gewoonten en gebruiken, die van ouders op kinderen worden overgedragen. Het is eigenlijk het doorgeven van een stuk cultuur van de ene generatie aan de andere generatie.
Onze school stapt mee in het verhaal dat over de wereld wordt geschreven. Wij krijgen van Europa de kans om huwelijkstradities, doorheen Europa, te leren kennen. Op die manier leren wij, leerlingen en leerkrachten, gebruiken kennen, die vaak ver van ons staan. Het dwingt ons om naar de ander en naar onszelf te kijken, met een open blik. Enkel op die manier kunnen we groeien in het mens-zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten