Polen dag 4: het huwelijk

Vandaag was het dan de grote dag. Eerst brachten we nog een bezoek aan de botanische tuin "Palm house". Daarna kregen we nog een rondleiding in het filmmuseum. Dit museum is gelegen in het statige huis van Karl Wilhelm Scheibler, een textiel fabrikant die een grote rol speelde in de industriële ontwikkeling van Lodz. Alles in het huis straalt rijkdom uit en het is dan ook de perfecte plaats om zowel het huis als de geschiedenis van de film te leren kennen. Omdat we terug op tijd in het hotel moesten zijn om ons klaar te maken voor de trouw konden we niet de volledige rondleiding doen, wat toch wel spijtig was. Toen iedereen klaar was vertrokken we met de bus naar de school waar de bruidegom de bruid kwam ophalen om naar de kerk te gaan. Alvorens de bruidegom binnen mocht, moest hij aan de bewakers van de poort een geschenkje geven (normaal wodka maar nu was het gebak). Daarna kon hij met zijn bruid vertrekken naar de kerk. Het ritueel in de kerk vertoonde heel veel gelijkenissen met een katholieke dienst bij ons. Bij het buitenkomen van de kerk gooit men echter geen rijst maar geld. Van de kerk werden we naar een heuse feestzaal gebracht waar het feest kon losbarsten. We kregen een overvloed aan eten, warm en koud. Vervolgens zetten de bruid en de bruidegom de openingsdans in. Er werd duchtig gedanst afwisselend met gezang. Traditionele liederen in het Pools natuurlijk. Regelmatig lastte men een danspauze in zodat iedereen nog wat kon eten. Nadat het kersverse koppel de bruidstaart had aangesneden en iedereen een stukje taart gegeten had waren er enkele jongeren die bezittingen van het bruidspaar konden stelen. Als straf moesten ze een opdracht doen zoals een liedje zingen, alle mannen in de zaal een kus geven enz... Net zoals bij ons werd ook het bruidsboeket in de lucht gegooid en tot haar grote vreugde was het Alexandra die het boeket kon vangen. De bruidegom gooide ook zijn strikje dat door een Turkse jongen gevangen werd. Pas op het einde van het feest gaf iedereen een geschenk aan het bruidspaar en wenste hen veel geluk. Na het bekijken van de filmpjes van het huwelijkslied dat ieder land gemaakt had was het tijd om afscheid te nemen. Moe maar voldaan vertrok iedereen naar huis.